Badacze Pisma Świętego
 
Encyklopedia PWN
Badacze Pisma Świętego,
nazwa wspólnot rel. powstałych na gruncie protestantyzmu, nawiązujących do tradycji antytrynitaryzmu, millenaryzmu i adwentystów.
Wspólną cechą doktryny Badaczy Pisma Świętego jest tzw. plan wieków (opisujący dzieje i przyszłość ludzkości), ekskluzywizm wyznaniowy, niechęć do ekumenizmu i obowiązek tzw. apostołowania (propagowanie doktryny, kolportaż literatury); założycielem pierwszej organizacji Badaczy Pisma Świętego (1888) w Stanach Zjedn. był Ch.T. Russell (1852–1916) — po jego śmierci ruch ulegał kolejnym rozłamom, co doprowadziło do powstania kilku zwalczających się grup (w tym m.in. Świadków Jehowy); w Polsce m.in. Stow. Badaczy Pisma Św., Zrzeszenie Wolnych Badaczy Pisma Św., Związek Badaczy Biblii, Stolica Apostolska w Jezusie Chrystusie, Świecki Misyjny Ruch „Epifania”.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia