autorytecie

Encyklopedia PWN

[łac. < gr. < hebr.],

mozaizm, wyznanie mojżeszowe,

religia Żydów; także zespół wierzeń, wartości etycznych i postaw wynikający z tradycji i obyczajów narodu żydowskiego.

Kazimierz IV Jagiellończyk, z dynastii Jagiellonów, ur. 30 XI 1427, Kraków, zm. 7 VI 1492, Grodno,

król polski, wielki książę litewski.

zwerbalizowana ocena i interpretacja dzieła muzycznego i/lub jego wykonania dokonywana wg zespołu kryteriów wartości dominującego w danej epoce.

Leontjew Konstantin N., ur. 25 I 1831, Kudinowo (gubernia kałuska), zm. 24 XI 1891, Ławra Troicko-Siergijewska,

ros. prozaik, publicysta i myśliciel;

Luter Marcin, Martin Luther Wymowa

, ur. 10 XI 1483, Eisleben, zm. 18 II 1546, tamże,

niemiecki teolog i reformator religijny, zwany ojcem reformacji, twórca luteranizmu.

[arab.],

pers. mardża-i taghlid

[dosłownie ‘źródło naśladowania’], w szyizmie (dżafarycka szkoła prawna) tytuł nadawany uczonym teologom (mudżtahidom) o największym autorytecie;

Materiały dodatkowe