mardża at-taklid
[dosłownie ‘źródło naśladowania’], w szyizmie (dżafarycka szkoła prawna) tytuł nadawany uczonym teologom (mudżtahidom) o największym autorytecie;
[arab.],
pers. mardża-i taghlid
mardża at-taklid
Encyklopedia PWN
tytuł ten może nosić w danym okresie tylko jeden uczony (nosił go ajatollah R. Chomejni) — jest on uważany za namiestnika „ukrytego imama”, wyraziciela woli Bożej; jego decyzjom są podporządkowani nie tylko wierni, ale także wszyscy alimowie (uczeni muzułmańscy), którzy są zobowiązani do naśladowania go (taklid); m.a.-t. sprawuje najwyższą zwierzchność (wilajat al-fakih) w społeczności muzułmańskiej, wyróżnia się cechami charakteryzującymi szyickich imamów, m.in. bezgrzesznością i nieomylnością.
