• amylolityczne mikroorganizmy,
    fizjol. grupa organizmów zdolnych do hydrolizy skrobi oraz wykorzystywania produktów jej rozkładu jako źródła węgla i energii.
  • anafilaksja
    [gr. aná ‘nad’, phýlaksis ‘czuwanie’],
    odmiana alergii;
  • analizator
    [gr.],
    fizjol. wg I. Pawłowa zespół złożony z narządu zmysłu, dróg nerwowych oraz ośrodków podkorowych i korowych, w których odbywa się analiza i synteza określonych kategorii bodźców;
  • anatoksyna
    [gr.],
    med. jad bakteryjny pozbawiony właściwości toksycznych;
  • andromeda,
    bot. → modrzewnica.
  • anergia
    [gr. ánergos ‘niewykonany’, ‘bezczynny’],
    stan niezdolności ustroju do wytworzenia reakcji obronnej na czynnik chorobotwórczy, zniknięcie odczynu alergicznego na substancję, która poprzednio go wywołała;
  • angiokiny,
    produkty komórek odpornościowych należące do licznej grupy cytokin i czynników wzrostowych wpływające na procesy regeneracji, wzrostu i tworzenia naczyń krwionośnych;
  • angora,
    dawna nazwa kota → perskiego.
  • angora,
    zootechn. rasy zwierząt o długiej, delikatnej sierści, np. rasy kóz, królików lub kotów; też wełna tych zwierząt;
  • angostura,
    wódka o intensywnej goryczy, o mocy 48% i czerwonobrązowym zabarwieniu, stosowana w małych ilościach do sporządzania koktajli i aperitifów.
  • antagonizm
    [gr. antagṓnisma ‘opór’, ‘spór’],
    fizjol. przeciwstawność czynności narządów, np. grup mięśni (zginaczy i prostowników), układów (np. układu współczulnego i przywspółczulnego), ośrodków nerwowych (np. głodu i sytości) i działania hormonów, np. insuliny i glukagonu (insulina obniża, glukagon podwyższa stężenie glukozy we krwi);
  • antropomorfizm
    [gr.],
    biol. przypisywanie obiektom przyrody (głównie zwierzętom, także roślinom i tworom przyrody nieożywionej) ludzkich cech psychicznych i wrażeń zmysłowych.
  • antybioza
    [gr. antí ‘przeciw’, ‘naprzeciw’, bíos ‘życie’],
    niemożność współwystępowania pewnych gatunków organizmów wskutek wytwarzania przez jedne substancji szkodliwych dla drugich;
  • antygeny
    [gr.],
    genet. struktury makrocząsteczkowe (najczęściej glikoproteidy) rozpoznawane przez limfocyty, indukujące odpowiedź immunologiczną i reagujące z produktami tej odpowiedzi: uczulonymi limfocytami i/lub przeciwciałami;
  • antygeny resztkowe,
    med. genet. → hapteny.
  • antygeny różnicowania,
    genet. struktury molekularne (najczęściej glikoproteidy) powierzchni komórek, rozpoznawane mechanizmami immunologicznymi;
  • antygeny zgodności tkankowej, antygeny transplantacyjne,
    genet. zespół antygenów charakteryzujących indywidualność immunologiczną organizmu (u człowieka antygeny HLA I i II klasy), występujących na powierzchni jego komórek;
  • antyidiotypowe przeciwciała,
    przeciwciała swoiście rozpoznające charakterystyczną cechę strukturalną (idiotyp), stanowiącą fragment części zmiennych lekkich i ciężkich łańcuchów innych przeciwciał własnego organizmu;
  • antystreptolizynowy odczyn,
    diagnostyczny test serologiczny pozwalający na określenie w surowicy poziomu antystreptolizyn O (ASO) — przeciwciał przeciw streptolizynie O, wytwarzanej przez paciorkowce hemolizujące grupy A;
  • antystreptolizyny
    [gr.],
    przeciwciała w surowicy krwi ludzkiej skierowane przeciw streptolizynie — jednej z toksyn wytwarzanych przez paciorkowce hemolizujące (Streptococcus pyogenes), mającej właściwość rozpuszczania krwinek czerwonych;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia