-
akantocefalozachoroba pasożytnicza (inwazyjna) kręgowców, gł. świń, ptaków i ryb wywoływana przez dojrzałe kolcogłowy;[gr. ákantha ‘kolec’, kephalḗ ‘głowa’],
- gromada paleozoicznych ryb kopalnych, żyły od syluru do permu;
-
akantolizamed. utrata połączeń między komórkami naskórka prowadząca do powstania pęcherza;[gr.],
- pierwsze stadium larwalne kolcogłowów, rozwijające się w jaju, inwazyjne dla żywiciela pośredniego.
-
akantowate, Acanthaceae,rodzina roślin z klasy dwuliściennych, z rzędu trędownikowców (Scrofulariales), obejmująca ok. 250 rodzajów, liczących łącznie ok. 2500 (wg niektórych botaników 2600) gat. występujących gł. na obszarach międzyzwrotnikowych i podzwrotnikowych;
-
akarologiadział zoologii zajmujący się badaniem roztoczy.[gr.],
- pasożytnicza choroba pszczół;
-
akary, Aequidens,rodzaj ryb słodkowodnych z rodziny pielęgnicowatych;
-
akarycydysubstancje chem. zwalczające przędziorki (Acarina);[łac.],
- nazwa programu kompleksowych badań nad wędrówkami ptaków, prowadzonych na wybrzeżu Morza Bałtyckiego (stacje ornitologiczne — Bukowo, Hel, Mierzeja Wiślana).
-
akebia, Akebia,rodzaj z rodziny Lardizabalaceae, obejmujący kilka gat. pnączy, endemiczny dla wschodniej Azji, rośnie w lasach Chin, Japonii i obu Korei;
-
akinemabiol. → kinemy.[gr.],
-
akinetynieruchliwe komórki o charakterze przetrwalników występujące u sinic i glonów, otoczone grubą ścianą i wypełnione substancjami zapasowymi;[gr.],
-
akinezabiol. zahamowanie ruchu lokomocyjnego swobodnie poruszających się organizmów jako reakcja na nieupostaciowany, bezkierunkowy bodziec o odpowiednim natężeniu (kinezy);[gr. a- ‘nie-’, kínēsis ‘ruch’],
-
akinezjabiol. u zwierząt chwilowy stan zahamowania ruchów, najczęściej jako reakcja obronna przed wrogiem;[gr. a- ‘nie-’, kínēsis ‘ruch’],
-
akinezjamed. brak zdolności wykonywania ruchów czynnych;[gr. a- ‘nie-’, kínēsis ‘ruch’],
-
aklimacjafizjol. przystosowanie się fizjologicznych mechanizmów regulacyjnych organizmu do konkretnego, najczęściej krótko działającego czynnika środowiskowego;[gr.],
-
aklimatyzacjacałokształt procesów fizjol., biochem. i zmian morfologicznych będących wyrazem zdolności przystosowania się organizmu roślinnego lub zwierzęcego do zmieniających się warunków środowiska, gł. warunków klimatycznych;[łac. ad ‘do’, clima, ˜atis ‘klimat’ < gr. klíma],
- obszar, na którym prowadzi się prace hodowlane nad przystosowaniem do nowych warunków środowiska roślin pochodzących z różnych rejonów glebowych i klimatycznych.
- fizjol. zdolność dostosowania układu opt. oka do ostrego widzenia przedmiotów znajdujących się w różnej odległości od patrzącego — między tzw. punktem bliży i punktem dali;
