teletransmisyjny system
 
Encyklopedia PWN
teletransmisyjny system,
rodzaj systemu telekomunikacyjnego, złożonego z urządzeń służących do przesyłania sygnałów elektr. i mających określone cechy konstrukcyjne;
stanowi zespół urządzeń teletransmisyjnych określonych ich cechami konstrukcyjnymi: zakresem częst., rodzajem modulacji, liczbą realizowanych kanałów telekomunik. i sposobem ich realizacji (telekomunikacyjne drogi); zależnie od rodzaju przesyłanych kanałów rozróżnia systemy teletransmisyjne analogowe i cyfrowe; zależnie od sposobu wykorzystania toru systemy teletransmisyjne dzieli się na: naturalne (jednokrotne), w których tor służy do przesyłania sygnałów tylko jednego kanału telekomunik. (tj. pochodzących od jednego nadajnika), oraz wielokrotne, w których tor jest wykorzystywany do jednoczesnego przesyłania sygnałów wielu kanałów telekomunik. (pochodzących od wielu indywidualnych nadajników); aby uniknąć szkodliwej interferencji sygnałów w systemach wielokrotnych stosuje się różne sposoby ich separacji (podziału), najczęściej: częstotliwościowy (każdemu kanałowi przydziela się określone pasmo częst.) i czasowy (każdy kanał ma własną szczelinę czasową udostępnianą mu w regularnych odstępach czasu); systemy teletransmisyjne o podziale czasowym to na ogół systemy cyfrowe o modulacji kodowo-impulsowej, wykorzystywane coraz częściej w sieciach telekomunik. z integracją technik i usług.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia