krotnica
 
Encyklopedia PWN
krotnica,
urządzenie teletransmisyjne, umożliwiające wykorzystanie toru telekomunikacyjnego do jednoczesnego przesyłania wielu sygnałów (tzw. transmisji wielokrotnej; multipleksacja), rodzaj multipleksera;
realizacja transmisji wielokrotnej wymaga użycia 2 współpracujących ze sobą krotnic połączonych jednym lub 2 torami telekomunikacyjnymi; każda z krotnic zawiera część nadawczą i odbiorczą, a sygnały, doprowadzone za pośrednictwem kanałów wejściowych (telekomunikacyjne drogi) do części nadawczej jednej z nich, podlegają przetworzeniu, a następnie jednoczesnemu przesłaniu do części odbiorczej drugiej krotnicy, która dokonuje ich rozdzielenia. Zależnie od rodzaju multipleksacji rozróżnia się: krotnice częstotliwościowe i czasowe, zależnie od zastosowania — telefoniczne i telegraficzne. Zasada działania krotnicy częstotliwościowej polega na przydzieleniu każdemu sygnałowi wejściowemu odpowiedniego pasma częstotliwościowego (kanału częstotliwościowego) i przesunięciu jego widma do tego pasma za pomocą modulacji amplitudy lub częstotliwości. W krotnicy czasowej następuje przydzielenie poszczególnym sygnałom wejściowym (najczęściej przekształconym w postać cyfrową) krótkich przedziałów czasu (kanałów czasowych), w których mogą być przesyłane. W niektórych cyfrowych telefonicznych systemach komutacyjnych krotnice czasowe pełnią funkcję bloku abonenckiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia