hierarchia transmisyjna,
telekom. w systemach teletransmisyjnych zasada tworzenia sygnałów cyfrowych o dużej przepływności przez łączenie sygnałów o mniejszej przepływności;
hierarchia transmisyjna
Encyklopedia PWN
jest ona realizowana wg specjalnie oprac. zasad multipleksacji sygnałów (standardów transmisyjnych); do podstawowych systemów z multipleksacją sygnałów należą: PDH (ang. Plesiochronous Digital Hierarchy), tj. plezjochroniczna (prawie synchroniczna) hierarchia cyfrowa, w przypadku której działanie urządzeń systemu teletransmisyjnego nie jest zsynchronizowane w czasie (synchronizacja), oraz SDH (ang. Synchronous Digital Hierarchy), tj. synchroniczna hierarchia cyfrowa, w przypadku której działanie wszystkich urządzeń systemu jest zsynchronizowane w czasie (za pomocą sygnału z tego samego zegara).
Hierarchia PDH, oparta na modulacji kodowo-impulsowej, polega na tworzeniu zbiorczych strumieni sygnałów na danym poziomie h.t. przez multipleksację czasową strumieni poziomu niższego; np. strumień o przepływności 2048 kbit/s na 1. poziomie hierarchii powstaje w wyniku multipleksacji czasowej 32 sygnałów o przepływności 64 kbit/s, a strumień o przepływności 8448 kbit/s na 2. poziomie hierarchii powstaje poprzez zwielokrotnienie czasowe 4 strumieni o przepływności 2048 kbit/s itd.
Hierarchia SDH polega na tworzeniu na najniższym poziomie tzw. synchronicznych modułów transportowych STM (ang. Synchronous Transport Module), składających się z informacji sterującej, zw. nagłówkiem, i pewnej liczby struktur danych, zw. kontenerami wirtualnymi, zawierających własny nagłówek i określoną liczbę bajtów z sygnałów wejściowych. Sygnałami wejściowymi są sygnały cyfrowe o różnych strukturach i przepływnościach, m.in. sygnały z sieci z multipleksacją PDH czy ATM. Moduły transportowe wyższych poziomów hierarchii (STM-4, STM-16, STM-64) powstają w wyniku multipleksacji (metodą tzw. przeplotu bajtowego) kontenerów wirtualnych zawartych w 4 modułach transportowych niższego poziomu i dodaniu odpowiednich informacji sterujących (nagłówka).
Powszechnie stosuje się eur., japońskie i amer. standardy PDH i SDH, różniące się przepływnością binarną sygnałów w sieci; w standardzie eur. PDH stosuje się następujące przepływności sygnałów: 2,048 Mbit/s (32 kanały), 8,448 Mbit/s (128 kanałów), 34,368 Mbit/s (512 kanałów), 139,264 Mbit/s (1048 kanałów) i 564,992 Mbit/s (4192 kanały), a w SDH — 155,52 Mbit/s (STM-1), 622,08 Mbit/s (STM-4) oraz 2488,32 Mbit/s (STM-16), 9953,28 Mbit/s (STM-64). Obecnie (2004) systemy PDH są wypierane przez systemy SDH ze względu na ich większą niezawodność oraz mniejsze koszty instalacji i eksploatacji; jest to związane gł. z możliwością wprowadzania w sieciach SDH zautomatyzowanego i scentralizowanego systemu zarządzania oraz z prostotą operacji multipleksacji i demultipleksacji w tych sieciach, powoduje uproszczenie i zmniejszenie liczby urządzeń.
Mirosława Pawlaczyk
