skóra

skóra,

zool. narząd, zewnętrzna powłoka ciała kręgowców składająca się z naskórka oraz skóry właściwej.

Skóra stanowi złożony narząd pełniący funkcję ochronną, biorący udział w oddychaniu, termoregulacji, wydalaniu (pot), gospodarce wodnej oraz wytwarzaniu ciał obronnych w organizmie; receptory (dotyku, ciepła, zimna, bólu) występujące w skórze dostarczają informacji o otoczeniu. Zewnętrzną warstwę tworzy naskórek (podlegający nieustannej odnowie, wskutek czynności najgłębiej leżącej warstwy rozrodczej) oraz jego wytwory, jak: włosy, pióra, łuski. Pod naskórkiem leży skóra właściwa, zbudowana z tkanki łącznej zbitej (włóknistej); odznacza się dużą spoistością, elastycznością i mechaniczną odpornością, głównie dzięki tworzącym wiązki, sieci i sploty włóknom klejorodnym (kolagenowym) i sprężystym (elastycznym); górna warstwa skóry właściwej wytwarza brodawki wpuklone w naskórek; sieć jej kapilarów krwionośnych przyczynia się m.in. do odżywiania warstwy rozrodczej naskórka; zawiera (podobnie jak nabłonek) barwnik melaninę, decydujący o zabarwieniu skóry; w skórze właściwej ssaków znajdują się gruczoły potowe, łojowe, korzenie włosów, a w naskórku ryb i płazów — gruczoły śluzowe. Najgłębszą warstwą skóry jest tkanka podskórna. Grubość naskórka i skóry właściwej u człowieka waha się od ok. 300 µm do ok. 4 mm. Budowa skóry i jej funkcja różnią się u poszczególnych gromad kręgowców, a także i w ich obrębie.

Oparzenia ponad 60% powierzchni skóry powodują śmierć. Działem medycyny zajmującym się schorzeniami skóry jest dermatologia. Zwierzęce skóry przemysłowe — to utrwalona (garbowana) skóra właściwa.

Skóra, przekrój poprzeczny