bielactwo
 
Encyklopedia PWN
bielactwo, albinizm,
wrodzony (uwarunkowany genetycznie) brak lub niedobór barwników melaninowych (pigmentu) u zwierząt (również u ludzi);
u kręgowców przejawia się brakiem barwnika w skórze, tworach naskórka (m.in. włosach i piórach) oraz tęczówce oka; bielactwo jest wadą genetyczną uwarunkowaną obecnością genów recesywnych, powodujących brak enzymu tyrozynazy, uczestniczącego w syntezie pigmentów (melanin). Skóra ludzi i zwierząt dotknięta bielactwem (albinosów) jest biała lub bladoróżowa, włosy białe, tęczówka bladoróżowa, źrenica czerwona.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia