włosy

włosy,

anat. wyspecjalizowane, nitkowate wytwory naskórka ssaków występujące jako w.: wełniste, ościste i przewodnie.

Odcinek włosa zagłębiony w skórze jest zw. korzeniem włosa, a wystający ponad jej powierzchnię — trzonem, łodygą lub stosiną włosa; pocz. część korzenia tworzy wydrążone od dołu zgrubienie — cebulkę włosa, skupisko niezróżnicowanych komórek zawierających ziarenka barwnika; jest ona miejscem wzrostu i regeneracji włosa; wydrążenie cebulki wypełnia łącznotkankowa brodawka włosa (wytwór skóry właściwej), obficie unaczyniona, odżywiająca komórki cebulki; włos jest zbud. z 3 podstawowych warstw: wewn. substancji rdzennej, środkowej substancji korowej, zawierającej barwnik, który decyduje o kolorze włosa, oraz zewn. cienkiej powłoczki włosa; ponadto na wysokości korzenia otacza włos pochewka, do której uchodzi przewód gruczołu łojowego, oraz torebka włosa (wytwór tkanki łącznej skóry właściwej), do której jest umocowany mikroskopijny mięsień gładki, zw. przywłośnym (stroszyciel, zjeżacz, napinacz włosa); swoistą modyfikacją włosów są włosy zatokowe, czyli czuciowe — wibryssy (np. wąsy kota) oraz sztywne włosy ogona i grzywy, a także kolce jeża, jeżozwierza.

Skóra, przekrój poprzeczny