rogowacenie

rogowacenie, keratynizacja,

stały fizjol. proces odkładania się w komórkach naskórka (także wielu innych nabłonków) nierozpuszczalnego białka keratyny, zw. też substancją rogową, mającej duże znaczenie ochronne dla skóry;

komórki przekształcają się w rogowe płytki ulegające złuszczeniu; w wyniku rogowacenia i rozrostu warstwy rogowej naskórka powstają takie jego wytwory, jak: włosy, pióra, pazury, tarcze rogowe itp.; często pewne braki pokarmowe powodują nadmierne rogowacenie, np. w awitaminozie wit. A następuje rogowacenie nabłonka jelitowego; nadmierne lub nieprawidłowe rogowacenie jest podstawą wielu chorób skóry.