powłoka ochronna
 
Encyklopedia PWN
powłoka ochronna,
warstwa materiału nakładana na powierzchnię wyrobu metalowego w celu zabezpieczenia przed wpływami atmosferycznymi, czynników chem. (korozja chem., elektrochem.) i promieniowania rentgenowskiego oraz zwiększenia twardości powierzchniowej, odporności na ścieranie, żaroodporności, a także w celach regeneracyjnych i dekoracyjnych.
Stosuje się powłoki metal. i niemetal. (w tym nieorg. i org.).
P.o. metalowe wytwarza się różnymi sposobami (nazywanymi metalizowaniem lub metalizacją), gł. przez zanurzenie (metody kąpielowe) wyrobu w ciekłym metalu (np. cynku, aluminium, cynie, ołowiu i ich stopach), metodą platerowania, elektrolitycznie (powłoka galwaniczna) metodami stosowanymi w galwanotechnice, przez natryskiwanie cieplne, nasycanie dyfuzyjne metalami (metalizowanie dyfuzyjne) i in.
Do p.o. nieorganicznych należą: powłoki ceramicznej, powłoki tlenkowe z wysoko topliwych tlenków i z cermetali oraz powłoki konwersyjne. P.o. ceramicznej charakteryzują się całkowitą nieprzepuszczalnością wody i tlenu; powłoki z emalii szklistych chronią przed korozją (w wielu środowiskach) gł. wyroby ze stali oraz wolframu, molibdenu, tytanu; są stosowane w celu zabezpieczenia przed utlenianiem w zakresie temp. do 750°C, np. w układach wylotowych silników lotn., naczyniach kuchennych. Powłoki tlenkowe z wysoko topliwych tlenków i z cermetali, uzyskiwane metodą metalurgii proszków, mogą być nanoszone metodą natryskiwania płomieniowego i plazmowego.
P.o. organiczne (farby, asfalty, produkty smołowe, tworzywa sztuczne, kauczuk, lakiery i in.) są nakładane na wyroby metal. przez zanurzanie, malowanie, natryskiwanie, wulkanizowanie (kauczuk).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia