łuk wyspowy
 
Encyklopedia PWN
łuk wyspowy,
łukowato wygięte pasmo wysp rozwijające się w strefie subdukcji litosfery oceanicznej;
zasadnicza wynurzona część łuku wyspowego składa się głównie (lub wyłącznie) ze zróżnicowanych skał łuku magmowego wytwarzanego przez procesy magmowe wzbudzane przez subdukcję (np. Mariany, Małe Antyle) lub — w innych przypadkach (np. Wyspy Japońskie) — łuk magmowy rozwija się w trakcie subdukcji w obrębie wysp, utworzonych z fragmentów kontynentalnych skorupy ziemskiej oderwanych od jakiegoś kontynentu. Łuk wyspowy od strony płyty litosferycznej ulegajacej subdukcji jest obrzeżony przez rów oceaniczny, rozciągający się równolegle do występującego w obrębie łuku wyspowego łuku magmowego; między tym ostatnim łukiem a rowem oceanicznym występują często silnie zaburzone osady (tzw. tektoniczna pryzma akrecyjna), zgarniane z pogrążającej się płyty, nad którymi leżą niezgodnie słabo zaburzone osady tzw. basenu przedłukowego; z drugiej strony łuku wyodrębnia się obszerny basen załukowy, podesłany przez oceaniczną lub ścienioną kontynentalną skorupę ziemską. Pokrywające takie baseny morza (np. Morze Japońskie) zw. są niekiedy marginalnymi. Na obszarze łuku wyspowego zaznaczają się liczne przejawy wulkanizmu i silne trzęsienia ziemi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia