Sikoku
 
Encyklopedia PWN
Sikoku, Shikoku Wymowa,
najmniejsza z 4 gł. wysp Japonii, położona w południowo-zachodniej części W. Japońskich, między Wewn. M. Japońskim, oddzielającym S. od wyspy Honsiu, a O. Spokojnym;
tworzy region ekon.-adm. S., obejmujący 4 prefektury; powierzchnia 18,8 tys. km2; 4,1 mln mieszk. (3,3% ludności Japonii, 2006). Powierzchnia w większości górzysta (najwyższy szczyt Ischizuchi-san, 1981 m); wzdłuż wybrzeży i w dolinach rzek niziny; klimat podzwrotnikowy, monsunowy; średnia roczna suma opadów 3000–4000 mm; rzeki krótkie, zasobne w wodę; ponad 75% pow. zajmują lasy; w górach lasy bukowe i jodłowo-świerkowe, na południu podzwrotnikowe wiecznie zielone (gł. iglaste). Rozwinięta uprawa ryżu, pszenicy, soi, tytoniu, batatów, herbaty, owoców cytrusowych (mandarynki, pomarańcze), warzyw; rybołówstwo; hodowla pereł; wydobycie rud miedzi; przemysł gł. na północnym wybrzeżu S. (drzewny, papierniczy, włók., chem., środków transportu, rafineryjny, elektroniczny); połączona 3 mostami kol.-drogowymi z wyspą Honsiu; gł. miasta i porty: Matsuyama, Kōchi, Takamatsu, Tokushima.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia