kolizja kontynentów
 
Encyklopedia PWN
Kolizję zapoczątkowuje proces subdukcji, polegający na podsuwaniu się litosfery oceanicznej pod litosferę kontynentalną; usunięcie litosfery oceanicznej z powierzchni Ziemi prowadzi do zetknięcia się ze sobą obiektów geologicznych utworzonych z kontynentalnej skorupy ziemskiej. Efektem kolizji kontynentów są orogeny kolizyjne (np. Alpy, Karpaty, Himalaje); w takich orogenach mogą występować co najwyżej, w postaci kompleksów ofiolitowych, nieznaczne fragmenty rozległych niegdyś połaci litosfery oceanicznej, rozprzestrzenionej przed kolizją między blokami skorupy kontynentalnej; ofiolity ułatwiają rozpoznanie tzw. szwów pokolizyjnych, stanowiących granicę między blokami skorupy kontynentalnej, zetkniętych w wyniku kolizji. Strefy kolizji, wzdłuż których rozwijają się orogeny kolizyjne, mogą reprezentować nie tylko proste przypadki (np. kolizja wyłącznie 2 kontynentów), ale także przypadki bardziej skomplikowane, np. strefa, w której doszło do zetknięcia się nie tylko 2 kontynentów, lecz także kilku łuków wyspowych i jeszcze większej liczby drobniejszych bloków skorupy ziemskiej. Kolizja kontynentów jest podstawowym pojęciem w teorii tektoniki płyt litosfery.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia