terran

terran,

geol. pospolicie używana skrótowa wersja terminu „terran tektonostratygraficzny”,

określającego element tektoniczny, różniący się wyraźnie budową i historią geol. od swego otoczenia i oddzielony odeń ostrymi granicami (nasunięciami, uskokami). T. przed ich umiejscowieniem w obecnym otoczeniu geol. były przemieszczane wskutek ruchów tektonicznych na znaczne odległości, mogące sięgać setek, a nawet kilku tys. km; z tego powodu t. bywają określane mianem „egzotycznych” lub „podejrzanych”; mogą być utworzone np. z odszczepionych niewielkich fragmentów kontynentów, z kompleksów skał osadowych albo z fragmentów łuków wysp lub płaskowyżów oceanicznych; są więc na ogół elementami tektonicznymi nie ulegającymi łatwo subdukcji; jako drobne elementy włączone w obręb skorupy oceanicznej t. mogą być wraz z nią przemieszczane w poprzek oceanu, by następnie ulec przyrastaniu (akrecja) do brzegu jakiegoś kontynentu; t. mogą być także przemieszczane wzdłuż brzegów kontynentów wskutek aktywności uskoków transformacyjnych. T. stały się składnikami wielu orogenów; klas. obszarem występowania bardzo licznych t. jest zachodnia (przypacyficzna) część Kordylierów Ameryki Północnej.

Bibliografia

D.G. Howell Principles of Terrane Analysis, London 1995.