ignimbryt
 
Encyklopedia PWN
ignimbryt
[łac. ignis ‘ogień’, nimbus ‘chmura’],
skała piroklastyczna będąca produktem zestalenia osadów chmury gorejącej;
jest silnie spieczonym tufem, zazwyczaj o składzie riolitu lub dacytu, z kryształami kwarcu, skaleni i minerałów ciemnych (najczęściej biotytu lub piroksenu) tkwiących w szklistej masie; barwa przeważnie jasna: popielata, różowa, czasami szara lub czerwonawa, tekstura porfirowa, fluidalna, laminowana lub pasowa; powstaje przez spojenie cząstek rozpylonej, jeszcze lepkiej lawy, zapoczątkowanego podczas przemieszczania się chmury gorejącej i przebiegającego w wysokiej temperaturze po jej opadnięciu; współcz. i. pochodzą m.in. z wulkanów Alaski, Kamczatki, Kuryli, Andów, wulkanu Pelée na Małych Antylach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia