literatura
 
Encyklopedia PWN
literatura
[łac. litteratura ‘pismo’, ‘pisanie’]:
1) ogół wypowiedzi utrwalonych w piśmie, związanych funkcjonalnie z różnymi zakresami życia zbiorowego.
2) w sensie żywotnym od 2. połowy XVIII w. — literatura piękna, dział piśmiennictwa obejmujący wypowiedzi o dominującej funkcji estetycznej, w opozycji do typów wypowiedzi informacyjnych, dydaktycznych, naukowych, publicystycznych itp.; zakres i kryteria jej wyodrębnienia są historycznie zmienne; obejmuje 3 zasadnicze rodzaje literackie: lirykę, epikę i dramat. Nauka o literaturze, zwana też literaturoznawstwem lub wiedzą o literaturze, stanowi odrębną dyscyplinę humanistyczną obejmującą badania nad dziełami literackimi, twórczością pisarzy, procesem rozwojowym literatury, życiem literackim, społecznym recepcją literatury; wykrystalizowała się w ciągu XIX w. z filologii, retoryki, poetyki, krytyki literackiej, bibliografii; współcześnie jej główne dziedziny to: historia literatury, teoria literatury (obejmująca poetykę opisową z jej działami: genologią, stylistyką i wersologią) i metodologia badań literackich; należy do niej także krytyka literacka, w takim zakresie, w jakim jest wiedzą o literaturze współczesnej; badania nad wzajemnymi związkami różnych literatur narodowych skupiają się w obrębie komparatystyki; dociekania nad społecznymi uwarunkowaniami twórczości i odbioru są uprawiane w ramach socjologii literatury, a badania psychiczne mechanizmów procesu twórczego i częściowo także reakcji czytelniczych stanowią domenę psychologii literatury; zjawiskami literatury ludowej zajmuje się folklorystyka literacka; podstawowe dyscypliny pomocnicze nauki o literaturze to bibliografia i tekstologia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia