kit

kit, masa uszczelniająca,

masa stosowana do wypełniania szczelin, w tym również szczelin dylatacyjnych (dylatacja), zw. wtedy masą dylatacyjną.

Składa się gł. z wypełniacza (miner., np. kreda, kaolin, krzemionka, lub węglowego, jak mączka grafitowa, sadza), plastyfikatorów i spoiwa (lepiszcza), którym najczęściej jest polimer (dawniej także m.in. olej schnący, szkło wodne). W zależności od właściwości utworzonej spoiny k. dzieli się na: twarde, elastyczne, elastoplast., plastoelastyczne i trwale plastyczne. K. elastyczne, gł. silikonowe, poliuretanowe i polisiarczkowe (tzw. tiokolowe), stosuje się powszechnie do użytku domowego, w budownictwie (zastępują używane wcześniej k. olejowe), a także w przemyśle samochodowym. Spoiwo k. twardych stanowią żywice chemo- lub termoutwardzalne (epoksydowe, furanowe, fenolowe, poliestrowe) charakteryzujące się po utwardzeniu znaczną odpornością chem. lub/i termiczną; stosuje się gł. do uszczelniania posadzek w pomieszczeniach przem., zbiorników na chemikalia, elementów instalacji i urządzeń pracujących w wysokiej temp. lub narażonych na działanie czynników chemicznych. K. trwale plast. i k. plastoelastyczne, zawierające jako spoiwo kauczuki termoplast. (np. poliizobutylen, kauczuk butylowy), często z dodatkiem asfaltu, są stosowane m.in. jako k. pomocnicze w produkcji szyb zespolonych, do uszczelniania części karoserii samochodów.