plastyfikatory
substancje chem., które dodane do związków wielkocząsteczkowych zwiększają ich plastyczność, elastyczność, ciągliwość, obniżają temperaturę zeszklenia i mięknięcia;
[gr.-łac.],
zmiękczacze,
plastyfikatory
Encyklopedia PWN
plastyfikatory ułatwiają przetwórstwo tworzyw sztucznych, powłokom mal. nadają większą trwałość i przyczepność do podłoża; nie zmieniają charakteru chem. tworzywa; na skalę przem. najczęściej stosuje się: estry kwasów org. (m.in. ftalowego, abietynowego, adypinowego), estry kwasu fosforowego, fluorowcoalkany, alkohole polihydroksylowe, a w wypadku kauczuku — stearynę; plastyfikatory stosuje się gł. w przetwórstwie np. tworzyw celulozowych, kauczuków oraz do produkcji farb, emalii, lakierów i innych.
