kiełkowanie,
fizjol. wczesny etap rozwoju rośliny nasiennej (zwane k. nasion), a również procesy: fizjol. aktywacji zarodników (np. grzybów i mchów), wytwarzanie pierwotnych organów (korzenia, łodygi) przez bulwy, cebule lub rozmnóżki oraz wyrastanie łagiewki pyłkowej z ziarna pyłku;
kiełkowanie
Encyklopedia PWN
polega na przejściu komórek ze stanu spoczynku (spoczynek roślin) do stanu aktywności fizjol. i podjęciu procesów wzrostowych (zwiększenie rozmiarów komórek i ich podziały) przez kiełkujące tkanki (np. zarodki nasion) w warunkach dostępu wody, tlenu i odpowiedniej temperatury. Kiełkowanie nasion składa się z kilku faz, ściśle ze sobą powiązanych i zachodzących na siebie (różnie definiowanych), np.: pęcznienia, fazy katabolicznej, w której przeważają procesy hydrolizy substancji zapasowych (skrobi, tłuszczów, białek) i fazy anabolicznej, w której przeważają procesy syntezy nowych związków org. (w tym białek) a komórki osi zarodkowej zaczynają się wydłużać i dzielić. Na przebieg kiełkowania nasion mają wpływ czynniki środowiska oraz — endogenne, gł. fitohormony. W czasie kiełkowania nasion roślin dwuliściennych i nagozalążkowych pojawia się najpierw korzeń (kryterium kiełkowania), a następnie inne organy. Zdolność kiełkowania nasion (żywotność roślin) jest oznaczana w nasiennictwie w warunkach laboratoryjnych (szybkość kiełkowania i wigor nasion).
