spoczynek roślin,
fizjol. odwracalne zahamowanie aktywności metabolicznych, wzrostu i rozwoju roślin, aż do całkowitego ich zatrzymania;
spoczynek roślin
Encyklopedia PWN
spoczynek roślin może dotyczyć całych organizmów lub ich organów (pąków, bulw, kłączy, cebul, nasion); może być spowodowany niekorzystnymi warunkami otoczenia (np. odwodnieniem lub niską temperaturą) lub czynnikami endogennymi (np. u nasion) — obecnością okryw i określoną równowagą hormonalną związaną z przewagą inhibitorów wzrostu (np. kwasu abscysynowego) nad stymulatorami (np. giberelinami); spoczynek roślin jest przejawem adaptacji rośliny lub jej części do nie sprzyjających warunków środowiska. Rozróżnia się spoczynek roślin narzucony (stan spowodowany niewłaściwymi warunkami środowiska), spoczynek roślin wrodzony lub głęboki (wzrost nie zachodzi mimo sprzyjających warunków otoczenia) oraz spoczynek roślin wtórny, obserwowany w organach, w których ustąpił już stan spoczynku, lecz które wracają do tego stanu pod wpływem pewnych warunków zewn. (np. wysokiej temperatury). Spoczynek roślin ustępuje gł. w uwodnionych tkankach pod wpływem specyficznych czynników środowiska (np. niskiej temperatury lub określonego fotoperiodu) i wymaga uruchomienia skomplikowanych mechanizmów biochem.-fizjologicznych.
