izomorfizm

izomorfizm

[gr. ísos ‘równy’, morphḗ ‘kształt’],

równopostaciowość,

fiz. występowanie różnych pod względem chemicznym substancji w tym samym typie struktury krystalicznej, przy jednoczesnej zdolności do tworzenia przez te substancje roztworów stałych;

przyczyną izomorfizmu jest zdolność atomów, jonów i ich grup, o tej samej wartościowości i zbliżonej objętości, do wzajemnego zastępowania się w sieci krystalicznej (diadochia); idealny izomorfizm wykazują ałuny, np. w ałunie glinowo potasowym

KAl(SO₄)₂ · 12H₂O jony K⁺ mogą być zastępowane jonami Rb⁺, Cs⁺, NH₄⁺, a jony Al³⁺ — jonami Fe³⁺, Cr³⁺; kryształy idealnie izomorficzne mają taką samą postać krystalograficzną i jednakowe kąty między odpowiadającymi sobie ścianami.