skapolity
 
Encyklopedia PWN
skapolity
[gr. skápos ‘słup’, ‘kij’, líthos ‘kamień’],
grupa minerałów, glinokrzemiany sodu i wapnia zawierające dodatkowe aniony;
tworzą szereg izomorficzny, którego skrajnymi członami są: glinokrzemian sodu (marialit) Na8[AlSi3O8]6[Cl2,SO4,CO3] i glinokrzemian wapnia (mejonit) Ca8[Al2Si2O8]6[CO3,SO4,Cl2]2; w przyrodzie występują tylko ogniwa pośrednie tego szeregu. Krystalizują w układzie tetragonalnym; białe, szare, zielonawe, brunatnawe lub czerwonawe; powstają najczęściej wskutek procesów metasomatozy związanych z intruzjami magmy, pospolite w skałach metamorficznych; w Polsce spotykane w Karkonoszach i okolicach Kłodzka. Szlachetne odmiany s., pięknie zabarwione, wykazujące np. efekt kociego oka, są stosowane jako kamienie jubilerskie; występują gł. w Birmie, na Madagaskarze, w Mozambiku, Tanzanii, Kenii i in. krajach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia