erytrocyty
komórki krwi kręgowców zawierające barwnik oddechowy hemoglobinę.
[gr.],
krwinki czerwone, czerwone ciałka krwi,
erytrocyty
Encyklopedia PWN
Podstawową funkcją erytrocytów jest transport tlenu z narządów oddechowych (płuc, skrzeli) do wszystkich tkanek i transport dwutlenku węgla z tkanek do narządów oddechowych (ok. 70% dwutlenku węgla pobranego przez erytrocyty jest uwalniane do osocza krwi w postaci HCO3, pozostałe ok. 30% jest przenoszone przez hemoglobinę); uczestniczą też w transporcie i magazynowaniu niektórych składników organicznych i mineralnych; powstają w szpiku kostnym w procesie erytropoezy; po ok. 120 dniach ulegają rozpadowi (głównie w śledzionie). U człowieka bezjądrowe (podobnie jak u wszystkich ssaków), mają kształt spłaszczonego dwuwklęsłego krążka, średnicę 7,5 µm, grubość 2 µm; liczba erytrocytów wynosi w normie ok. 4,5 mln w 1 mm3 krwi u kobiet i ok. 5 mln u mężczyzn. Wielkość erytrocytów jest swoista dla gatunku; erytrocyty wykazują dużą elastyczność, a także zdolność do aglutynacji, co zostało wykorzystane do licznych odczynów immunologicznych, m.in. do określania grup krwi. Badanie erytrocytów (oraz innych krwinek) jest jedną z ważniejszych metod diagnostycznych w medycynie.
