diastereoizomery

diastereoizomery

[gr.],

stereoizomery, które nie mają się do siebie jak przedmiot do swego odbicia w płaskim zwierciadle;

cząsteczki diastereoizomerów różnią się konfiguracją przy niektórych z kilku centrów chiralności; diastereoizomery tworzą związki mające co najmniej 2 centra chiralności, tj. 2 asymetryczne atomy, najczęściej węgla, w cząsteczce, np. kwas chlorojabłkowy tworzy 4 stereoizomery, z których I jest diastereoizomerem form III i IV, natomiast stereoizomery I i II są parą enancjomerów:

 

Diastereoizomerami są także izomery geom., np.:

 

Diastereoizomery różnią się właściwościami chem. i fiz. (temperaturą topnienia, temperaturą wrzenia, rozpuszczalnością, kątem skręcenia α płaszczyzny światła spolaryzowanego liniowo itp.).