college

college

[kọlıdż] :

1) autonomiczna jednostka organizacyjno-pedag. w Wielkiej Brytanii i krajach bryt. Wspólnoty Narodów, zwłaszcza w najstarszych uniwersytetach, w których na wzór szkół klasztornych, pedagodzy i ich studenci, którzy studiują podobne dziedziny wiedzy mieszkają w zasadzie razem; kolegialny system studiów ukształtował się w XIII i XIV w. (kolegium); klas. przykładem kolegialnego systemu studiów są: Uniwersytet w Oksfordzie (30 męskich i 5 żeńskich college’ów) i Uniwersytet w Cambridge (20 męskich i 3 żeńskie), będące federacjami college’ów;

2) w USA nazwa kilku typów szkół półwyższych i wyższych, w których można podjąć naukę po ukończeniu szkoły średniej (ang. high school);

3) wyższa szkoła zawodowa (bez internatu), np. wyższa szkoła techn. (ang. technic college), wyższa szkoła muz. (college of music), lub wyższa szkoła pedag. (ang. teachers’ training college); nazwa upowszechniona w XIX w., określająca szkoły, które przyjmują absolwentów średnich szkół i nadają im po ukończeniu dyplomy (ang. licentiate), uprawniające do wykonywania zawodu;

4) określenie elitarnych, prywatnych szkół średnich, które w systemie kolegialnym (wspólnie mieszkający nauczyciele i uczniowie) przygotowują do studiów uniwersyteckich; nazwą „college” szkoły te nawiązują do elitarnych szkół Winchester i Eton, zał. w XIV i XV w. przez ang. królów, jako kolegia przygotowujące synów arystokracji do służby dworskiej i studiów w Oksfordzie lub Cambridge.