basso continuo
 
Encyklopedia PWN
basso continuo
[b. kontịnuo; wł.] Wymowa,
bas cyfrowany, generałbas, b.c.,
muz. typ instrumentalnego towarzyszenia, stanowiącego harmoniczną podstawę utworu, stosowany we wszystkich gatunkach muzyki 1600–ok. 1750.
Nad nutami głosu basowego były umieszczone cyfry i znaki chromatyczne wskazujące, jakie akordy należy zbudować na dźwiękach basu; basso continuo, realizowane gł. na instrumentach klawiszowych (także strunowych szarpanych), wymagało kunsztu improwizacji; basso ostinato: ostinato; basso profondo: bas.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia