angiografia

angiografia

[gr. angeíon ‘naczynie’, gráphō ‘piszę’],

radiologiczna metoda wizualizacji naczyń krwionośnych w poszczególnych częściach ciała lub narządach.

Zgodnie z podziałem anatomicznym naczyń rozróżnia się arteriografię stosowaną w badaniach tętnic oraz flebografię (wenografię) w badaniach układu żylnego (np. kończyn dolnych, żył wątrobowych, zwłaszcza żyły wrotnej — portografia). Według kryterium podziału narządowego wyróżnia się: angiokardiografię — badanie komór i naczyń serca, koronarografię — naczyń wieńcowych serca, angiorenografię — naczyń nerek, angioencefalografię — naczyń mózgowych.

Angiografia oprócz badania struktury drzewa naczyniowego i stanu naczyń, umożliwia także wykrywanie zmian struktury i czynności narządów i tkanek (np. guzów nowotworowych), które są przez te naczynia zaopatrywane w krew. Angiografia jest wykonywana najczęściej za pomocą promieniowania rentgenowskiego, jako angioradiografia. W trakcie badania do naczyń krwionośnych wprowadza się środek cieniujący.

Udoskonaleniem klasycznej angiografii jest angiografia komputerowa (angiografia cyfrowa) wykorzystująca specjalny zestaw rentgenowski zawierający tor wizyjny z analogowo-cyfrowym przetwornikiem obrazu. Bieżący obraz układu naczyniowego jest prezentowany na ekranie monitora w postaci planarnej i jednocześnie rejestrowany elektronicznie. Dzięki temu, po ukończeniu badania, może być wielokrotnie odtwarzany i przetwarzany w celu ustalenia ostatecznej diagnozy. Rodzajem angiografii cyfrowej jest angiografia subtrakcyjna, DSA (ang. digital subtraction angiography) polegająca na uwidocznieniu samych naczyń krwionośnych — obraz innych struktur ciała tworzących tło (maskujące badany układ naczyniowy) zostaje elektronicznie usunięty.

Współczesna technika umożliwia wizualizację naczyń także na podstawie obrazów tomograficznych, np. angiografia rezonansu magnetycznego, MRA (ang. magnetic resonance angiography). MRA jest metodą nieinwazyjną, nie wymagającą podawania środka cieniującego.