rezonansu magnetycznego
Encyklopedia PWN
tomografia rezonansu magnetycznego, MR, MRI (ang. Magnetic Resonance Imaging),
metoda tomografii opierająca się na wykorzystaniu magnet. właściwości jąder atomowych, zwłaszcza atomów wodoru (protonów);
rezonans magnetyczny jądrowy, Nuclear Magnetic Resonance (NMR),
zjawisko selektywnego, rezonansowego pochłaniania promieniowania elektromagnetycznego o charakterystycznej, wysokiej częstotliwości z zakresu fal radiowych, przez jądra atomowe o różnym od zera spinie (momencie magnetycznym), wchodzące w skład ciał (stałych, ciekłych, gazowych) umieszczonych w silnym stałym polu magnetycznym;
jedna z metod diagnostyki med. (obrazowanie diagnostyczne w medycynie) wykorzystująca zjawisko rezonansu magnetycznego jądrowego do badań tomograficznych (MR, MRI, tomografia rezonansu magnetycznego).
fiz. selektywne pochłanianie energii fal sprężystych o dużych częst. (ultra- i hiperdźwiękowych) przez substancje paramagnet. umieszczone w stałym polu magnetycznym.
biofizyka
interdyscyplinarna dziedzina nauki zajmująca się fizycznymi i fizykochemicznymi podstawami procesów życiowych oraz wpływem zewnętrznych czynników fizycznych na te procesy;
[gr. bíos ‘życie’, łac. physica < gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < gr. phýsis ‘natura’],
cząsteczka, molekuła, drobina,
najmniejsza trwała część substancji zachowująca właściwości chemiczne tej substancji;
