Sąd Ostateczny

Sąd Ostateczny,

w eschatologii chrześcijańskiej powszechny sąd Boga nad światem i ludzkością, jaki ma nastąpić przy końcu świata;

ma nastąpić przy końcu świata — wg Biblii w Dolinie Jozafata (k. Jerozolimy), w obecności aniołów i świętych — i ma orzec, którzy z ludzi mają być zbawieni, a którzy potępieni; wiara w Sąd Ostateczny jest jedną z głównych prawd wiary w judaizmie, chrześcijaństwie i islamie; sądu tego dokona, wg Nowego Testamentu, Jezus Chrystus po powtórnym przyjściu na świat (paruzja) i wskrzeszeniu wszystkich zmarłych. W ikonografii chrześcijańskiej jedno z najbardziej popularnych przedstawień, oparte na Ewangeliach i Apokalipsie św. Jana; w scenach Sądu Ostatecznego występują: Jezus, jako sędzia, w otoczeniu Matki Bożej i św. Jana Chrzciciela, zbawieni i potępieni, często Michał Archanioł ważący dusze, anioły, diabły, personifikacja uczynków miłosierdzia i grzechów itp.; najstarsze przedstawienia Sądu Ostatecznego pochodzą z IV w., a największą popularność temat ten zyskał w XII–XIV w. (m.in. R. van der Weyden, H. Memling).