piekło

piekło,

w koncepcjach eschatologicznych wielu religii miejsce przebywania lub stan dusz zmarłych, skazanych za grzechy popełnione na ziemi;

w religiach ludów przedhist. i starożytnych piekło było umiejscawiane przeważnie pod ziemią, a wyobrażenia doznawanych w nim kar były kształtowane na wzór doczesnych cierpień człowieka (głód, pragnienie). W tradycji chrześc. piekło pojmowano jako stan potępionych aniołów i dusz zmarłych, na zawsze pozbawionych daru oglądania Boga (łac. poena damnationis), dręczonych cierpieniami zewn. (poena sensus) i wyrzutami sumienia (poena vermis). Według dogmatyki katolickiej piekło oznacza rzeczywistość śmierci wiecznej, czyli potępienia; zasadnicza kara piekła polega na wiecznym oddzieleniu człowieka od Boga; do piekła idą dusze ludzi, którzy umierają w stanie grzechu śmiertelnego i za grzech ten nie żałują (czyli z własnego wyboru oddzielają się od Boga).

Dante Alighieri, Boska komedia: Szósty krąg piekła, sztych z XV w.