Polska. Nauka. Druga wojna światowa

Polska. Nauka. Druga wojna światowa.

Wybuch II wojny światowej przerwał rozwój nauki polskiej i poczynił wielkie straty osobowe i materialne, których przyczyną były nie tylko działania wojenne, ale przede wszystkim niszczycielska działalność okupantów; na całym obszarze Polski zamknięto wszystkie szkoły wyższe i instytucje naukowe, a ich wyposażenie i zbiory zostały rozgrabione i zdewastowane; uczeni, pozbawieni warunków i możliwości pracy oraz poddawani represjom, sporadycznie tylko uprawiali twórczość naukową; życie naukowe w pewnej mierze znajdowało swój wyraz w tajnym nauczaniu na poziomie uniwersyteckim (w Warszawie, Krakowie, Wilnie i Lwowie). Okupacyjne straty osobowe wyniosły około 850 sób, straty materialne były ogromne, największe w Warszawie. W czasie wojny istniały pewne formy życia naukowego na emigracji; krótko działał Uniwersytet Polski za Granicą w Paryżu; najkorzystniejsze warunki były w Wielkiej Brytanii, gdzie działał Polski Wydział Lekarski na uniwersytecie w Edynburgu i Polska Szkoła Architektury w Liverpoolu; w Londynie i Edynburgu działały polskie towarzystwa naukowe ogólne i specjalistyczne; 1941 powstał Polski Instytut Naukowy w Ameryce.