Irak. Literatura
 
Encyklopedia PWN
Irak. Literatura.
Do XIX w. literatura iracka stanowiła część klas. i poklas. literatury arab., jednak już w XVII w. rozwinęła się w niej specyficzna forma poet. (band) — forma pośrednia pomiędzy klas. kasydą a wierszem wolnym (szir hurr); właściwy rozwój współcz. literatury irackiej nastąpił podczas arab. odrodzenia (nahda) na przeł. XIX i XX w. Rozwijała się wtedy gł. poezja: A.M. al-Kazimi, Dż.S. az-Zahawi, M. ar-Rusafi, M.M. al-Dżawahiri, A. as-Safi, M.S. Bahr al-Ulum — w ich twórczości oprócz tematów lirycznych ważną rolę odgrywała problematyka społ. i polit.; pojawiły się także pierwsze próby prozy artyst. (M.A. as-Sajjid, A. Zu an-Nun). Szczególny rozwój literatury w Iraku nastąpił po II wojnie świat. — powstał wtedy arab. wiersz wolny szir hurr (N. al-Mala’ika, B.Sz. as-Sajjab, A.W. al-Bajati), kształtowała się proza (A.M. Nuri, A.R. ar-Rubaj’i, Gh.T. Farman), w której poruszano tematykę wiejską, polit. i społ. oraz psychol. i stosowano współcz. techniki narracyjne. Problematykę kobiecą przedstawia pisarka L. ad-Dulajmi. W dziedzinie dramatu najwybitniejszymi twórcami są J. al-Ani, J. as-Sa’igh, A. Kazim. Wśród współcz. poetów należy wymienić m.in.: J.T. Hafiza, S. Mahdiego, H. Sa’ida, H.Sz. Dżafara, J. Dammu. Na emigracji działają m.in. Ch. al-Ma’ali (Niemcy), S. Bulus (W. Brytania) i H. Janabi (Polska). Krytykę lit. w Iraku reprezentują: J. Izz ad-Din, M.Dż. al-Musawi oraz H. as-Sakr. W Iraku rozwija się także współcz. literatura w języku kurdyjskim i turkm., istnieją związki twórcze i czasopisma literackie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia