kasyda

kasyda

[arab. qaṣīda ‘poemat celowy’],

gatunek lit. w klas. poezji arabskiej i literaturach pokrewnych (perska, turecka);

ukształtowana w okresie przedmuzułm., zachowana do XX w.; powstała w wyniku ewolucji przez wchłonięcie różnych gat. poet.; wiersz zbud. na zasadzie iloczasowej, monorymiczny; k. składała się z kilkunastu do 100 bejtów (2 półwierszy); treść najczęściej pochwalna, podzielona na ściśle ustalone części; nasib — wstęp liryczny, wasf — opis (przyrody, wierzchowca, ukochanej), kasd — cel (pochwała kogoś, wychwalanie siebie lub szyderstwo), hikma — mądrość, tj. sentencja moralno-filoz.; we współcz. języku arab. kasyda oznacza także każdy utwór poetycki.