Liczbą ludności Hiszpania jest zbliżona do liczby ludności Polski. Kraj wielonarodowościowy — Hiszpanie 73% ludności, Katalończycy 18%, Galisyjczycy 6%, Baskowie 1,5%. Około 75% ludności posługuje się językiem kastylijskim (hiszp.); językami o dużym zasięgu są kataloński (Katalonia, Walencja, Baleary), baskijski (Baskonia, Nawarra), oraz galisyjski (Galicia). Wyznania: katolicy 97%, protestanci 0,4%, pozostałe 2,6%. Nierównomierność rozmieszczenia ludności pogłębia się, zwiększa się koncentracja ludności na wybrzeżach, zwłaszcza śródziemnomor., natomiast stopniowo wyludnia się wnętrze kraju; najwyższe wskaźniki gęstości zaludnienia na 1 km2 charakteryzują prowincje w Baskonii (Vizcaya 519 osób, Guipúzcoa 339 osób), Katalonii i Walencji oraz W. Kanaryjskie, natomiast najniższe — prowincje w Aragonii (Teruel 10 osób, Huesca 13 osób) i Kastylii-León (Soria 9 osób); średnia gęstość zaludnienia 87 osób/km2 (2004); 78% ludności mieszka w miastach; największe m.: Madryt, Barcelona, Walencja, Sewilla, Saragossa, Málaga. Tempo wzrostu liczby ludności 1985–91 wynosiło 0,2% rocznie; wskaźnik przyrostu naturalnego maleje (z 12,5‰ — 1965 do 1,7‰ — 1990 i 0,4‰ — 2006) w wyniku zmniejszania się stopy urodzeń. Średnia długość życia: mężczyźni 76 lat, kobiety 83 lata. Emigracja maleje, zwiększa się natomiast imigracja, gł. z Portugalii, Afryki i Azji Południowej; liczbę pracowników cudzoziemskich szacuje się na ponad 700 tys. (2005); 64,6% ludności zawodowo czynnej pracuje w usługach, 30,1% — w przemyśle i budownictwie, 5,3% — w rolnictwie. Kryzys gosp. lat 80. spowodował znaczną redukcję zatrudnienia w przemyśle i w konsekwencji wzrost bezrobocia; wskaźnik bezrobocia wynosi 9,2% (2005).
