Finlandia. Ludność
 
Encyklopedia PWN
Finlandia. Ludność.
Finowie stanowią ok. 93% ogółu ludności Finlandii, Szwedzi — ok. 6%, inne niewielkie grupy etniczne tworzą Lapończycy (ok. 8 tys.) i Rosjanie (15 tys.). Wzrost liczby mieszkańców Finlandii jest powolny, 1970–90 średnio rocznie o 0,3%, niski jest także przyrost naturalny, 1980 — 3,9‰, 1991 — 3,3‰, 1997 — 2‰, 2005 — 0,5‰; dzieci poniżej 14 roku życia stanowią 17,1% ogółu mieszkańców, ludność w wieku 65 lat i więcej 16,2%; na 100 mężczyzn przypada 106 kobiet; przeciętna długość życia mężczyzn wynosi 75 lat, kobiet 82 lat (2005). Finlandia jest jednym z najsłabiej zaludnionych krajów Europy, na 1 km2 przypada 16 mieszk. (2004); ludność jest rozmieszczona nierównomiernie, najgęściej jest zaludniona południowa i południowo-zachodnia część kraju. W miastach mieszka 61% ogółu ludności; miasta są nieduże, powyżej 100 tys. liczą tylko Helsinki, Tampere, Turku, Oulu oraz leżące w zespole miejskim Helsinek: Espoo i Vantaa; prawie 27% Finów żyje w miastach liczących poniżej 50 tys. mieszkańców. Około 84% ludności wyznaje protestantyzm, niewielkie grupy tworzą prawosławni (1%), katolicy (0,06%) oraz wyznawcy judaizmu i muzułmanie. Ludność zawodowo czynna stanowi 51,1% ogółu mieszkańców Finlandii., w przemyśle pracuje 22% ogółu ludności czynnej zawodowo, w rolnictwie i leśnictwie — 8%, w usługach — pozostała część; wskaźnik bezrobocia 8,4% (2005). W XX w. Finlandia stała się krajem docelowej emigracji z państw średnio i słabo rozwiniętych; Finowie emigrują gł. do USA, Kanady oraz krajów skandynawskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia