Estonia. Polonia i Polacy
 
Encyklopedia PWN
Estonia. Polonia i Polacy.
Emigracja pol. do Estonii w latach 30. XX w. liczyła ok. 1 tys. osób. Polacy skupiali się gł. w Tallinnie, Narwie i Tartu; byli to gł. rzemieślnicy i robotnicy. Pierwsze pol. organizacje w Estonii to: zał. 1929 Związek Nar. Pol. „Jutrzenka” w Tartu i zał. 1930 Związek Nar. Polaków w Estonii w Tallinnie (1937 — 340 czł.); rozwijano działalność kult.-oświat. (chóry, biblioteki, teatry amatorskie i kółka samokształceniowe języka pol., historii i geografii); 1934 utworzono w Tallinnie pierwszą pol. drużynę harcerską. W 1937–39 w Estonii pracowało sezonowo około 4 tys. robotników rolnych, gł. z województw wil. i nowogrodzkiego; część pozostała na stałe. W 1939 liczbę Polaków w Estonii szacowano na 1,5 tys. osób. W 1940–41 i 1944–45 prześladowania ludności pol. przez NKWD (m.in. deportacje na Syberię). Obecnie Estonię zamieszkuje kilkuset Polaków. Ważnym osrodkiem polskości jest w Estonii 7 parafii katol, w Ahtme pracują pol. siostry zakonne felicjanki. W 1993 na wydziale filoz. uniw. w Tartu wprowadzono lektorat języka polskiego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia