Belgia. Polityka społeczna

Belgia. Polityka społeczna

realizowana przez państwo jest administrowana na szczeblu centralnym przez Państw. Biuro Zabezpieczenia Społ., a na szczeblu lokalnym — przez samorządowe komisje pomocy społ.; wszystkie świadczenia są w całości finansowane z obowiązkowych składek ubezpieczeniowych. Państwo finansuje jedynie systemy świadczeń dla osób wymagających szczególnej pomocy (a nie objętych systemem świadczeń dla pracowników ani dla osób pracujących samodzielnie), takich jak: osoby kalekie, ludzie starzy, ubodzy, sieroty. Sprawy ubezpieczeń pracowniczych należą do kompetencji min. ubezpieczenia społ., a zasiłków dla bezrobotnych — do kompetencji min. pracy. Zadania w zakresie ubezpieczeń są realizowane przez odpowiednie kasy: zasiłków rodzinnych, chorych, ubezpieczeń emerytalnych, ubezpieczeń wypadkowych itp. (świadczenia te są rewaloryzowane zgodnie z indeksem wzrostu cen). Opieka medyczna jest skupiona wyłącznie w rękach prywatnych; obowiązuje system umów na świadczenia usług leczn.; przysługują one ubezpieczonemu i osobom znajdującym się na jego utrzymaniu w wysokości 75% kosztów honorariów lekarskich; pełny zwrot kosztów przysługuje tylko wdowom, sierotom, emerytom i inwalidom; bezpłatne jest leczenie chorób społ. i rehabilitacja oraz pobyt w szpitalu w okresie porodu. Polityka oświatowa. Wszystkie grupy ludności, flamandzko-, francusko- i niemieckojęzyczna, mają prawnie zagwarantowaną autonomię polityki oświat.; na system oświat. składa się sieć szkół gminnych, kośc. i prywatnych; obowiązkiem szkolnym są objęte dzieci w wieku 6–16 lat. Nauka na poziomie elementarnym trwa 6 lat i składają się na nią 3 2-letnie kursy; na poziomie średnim — również 6 lat i odbywa się w zależności od typu szkoły: albo w 3 cyklach 2-letnich, albo w 2 3-letnich; po ukończeniu szkoły średniej składa się egzamin dojrzałości, który uprawnia do wstępu na wyższą uczelnię.