Belgia. Środki przekazu

Belgia. Środki przekazu.

Prasa.

1998 w Belgii ukazywało się 28 gł. dzienników informacyjnych (16 w języku fr., 10 we flamandzkim, 1 w niem. i flamandzkim oraz 1 w niem.) o łącznym nakładzie 1,96 mln egz. (1998). Prasa koncentruje się w grupy, najważniejsze z nich to: Le Soir (5 dzienników), De Standaard (3 dzienniki katol.) i Vers l'Avenir (5 tytułów); wśród dzienników najwyższy nakład osiągają: niezależny „De Standaard” (372,4 tys.) wyd. od 1914, ukazujący się w Brukseli w języku flamandzkim; liberalny „Het Laatste Nieuws” (306,2 tys.), wyd. od 1888 w Brukseli, również w języku flamandzkim, oraz niezależny, wieczorny „Le Soir” (182,5 tys.), wyd. od 1887 w Brukseli (zawieszony VIII 1914–XI 1918 i V 1940–IX 1944). Wśród tygodników najwyższy nakład ma informacyjny „De Bond” (332,5 tys., zał. 1921), kobiecy „Flair” (239,9 tys.), telew. „Humo” (278,4 tys.). Agencje prasowe: Agence Belga (Agence Télégraphique Belge de Presse SA — Agentschap Belga/Belgisch Press-telegraafagentschap NV), zał. 1920 (na miejsce Agence Havas Belge), agencja półoficjalna, działająca w Brukseli w ścisłej współpracy z AFP; Centre d'Information de Presse (CIP), agencja katol., zał. 1946 w Brukseli, oraz Agence Europe zał. 1952.

Radio i telewizja.

W Belgii działa radio i telewizja państw. i prywatna; stacje państw. nadają programy w 3 językach: fr. (Radio-Télévision Belge de la Communité Culturelle Française, RTBF), flamandzkim (Belgische Radio en Televisie) i niem. (Belgisches Rundfunk- und Fernsehzentrum der Deutschsprachigen Gemeinschaft, BRT). Wśród stacji prywatnych najpopularniejsze to: Canal Plus Belgique, nadająca programy dla Brukseli i regionu Walonii; Télévision Indépendante (TVI), stacja komercyjna, nadająca w języku fr., oraz Vlaamse Televisie Maatschappij, stacja komercyjna nadająca w języku flamandzkim. Telewizja kablowa udostępnia wszystkie programy telew. Francji i krajów Beneluxu.