środowiskowa
Encyklopedia PWN
forma organizacyjna współcz. psychiatrii zmierzająca do podniesienia potencjału zdrowia psychicznego oraz minimalizacji skutków zaburzeń psych. (m.in. przez działania legislacyjne, adm., oświat., polit.-społ., med.);
termin używany w naukach społ. na oznaczenie poglądów głoszących ścisłą zależność organizmów żywych od środowiska;
różnolistność, heterofilia,
bot. zjawisko występowania różnych typów liści zielonych w zależności od warunków środowiskowych (r. środowiskowa), położenia na pędzie (r. pokrojowa) lub fazy rozwojowej rośliny (r. rozwojowa);
biotop
ekol. środowiskowa część ekosystemu (głównie czynniki abiotyczne — nieożywione), która stanowi specyficzne miejsce dla określonej biocenozy;
[gr. bíos ‘życie’, tópos ‘miejsce’],
med., psychol. człowiek w pierwszym okresie postnatalnego rozwoju osobniczego (ontogeneza), od chwili urodzenia do zakończenia procesu wzrastania;
nauka o procesach życiowych zachodzących w komórkach, tkankach i w całym organizmie rośliny. Fizjologia roślin dąży do wyjaśnienia mechanizmów regulujących powstanie, wzrost i rozwój nowego osobnika (ontogenezę) i jego funkcjonowanie jako zintegrowanej całości;
