środowiskowa

Encyklopedia PWN

stres
[ang.],
psychol. stan obciążenia systemu regulacji psychicznej powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji ważnych dla jednostki celów, zadań, wartości.
teratologia
[gr.],
med. dziedzina dysmorfologii zajmująca się wadami wrodzonymi wywołanymi przez czynniki środowiskowe (dawniej zakres t. obejmował wszystkie wady);
fizjol. reakcja na bodźce środowiskowe (sygnały dostarczające ze środowiska informacji, a nie energii) prowadząca najczęściej do zmian w ekspresji genów (niektórych);
abisobionty
[gr.],
abisofile,
zwierzęta żyjące w strefie abisalu, występujące na ogół w niewielkim zagęszczeniu;
forma apostolatu świeckich realizująca ideę powszechnego kapłaństwa w Kościele katolickim; organizacje katolików świeckich wywodzące się z katolickich ruchów społecznych XIX w.
aklimacja
[gr.],
fizjol. przystosowanie się fizjologicznych mechanizmów regulacyjnych organizmu do konkretnego, najczęściej krótko działającego czynnika środowiskowego;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia