środowiskowa
Encyklopedia PWN
stres
psychol. stan obciążenia systemu regulacji psychicznej powstający w sytuacji zagrożenia, utrudnienia lub niemożności realizacji ważnych dla jednostki celów, zadań, wartości.
[ang.],
teratologia
med. dziedzina dysmorfologii zajmująca się wadami wrodzonymi wywołanymi przez czynniki środowiskowe (dawniej zakres t. obejmował wszystkie wady);
[gr.],
fizjol. reakcja na bodźce środowiskowe (sygnały dostarczające ze środowiska informacji, a nie energii) prowadząca najczęściej do zmian w ekspresji genów (niektórych);
zwierzęta żyjące w strefie abisalu, występujące na ogół w niewielkim zagęszczeniu;
forma apostolatu świeckich realizująca ideę powszechnego kapłaństwa w Kościele katolickim; organizacje katolików świeckich wywodzące się z katolickich ruchów społecznych XIX w.
aklimacja
fizjol. przystosowanie się fizjologicznych mechanizmów regulacyjnych organizmu do konkretnego, najczęściej krótko działającego czynnika środowiskowego;
[gr.],