zmarły
Encyklopedia PWN
many
mit. rzym. duchy zmarłych uważane za bóstwa świata podziemnego (łac. di inferni) i przeciwstawiane bogom niebiańskim (di superi);
[łac. di manes ‘dobrzy bogowie’],
trwałe upamiętnienie w formie pomnika osoby zmarłej, jej prochów lub miejsca jej pochówku;
nekrologi
w średniowieczu i czasach nowożytnych księgi prowadzone przy ważniejszych kościołach (katedrach) i klasztorach, do których wpisywano imiona zmarłych duchownych, członków bractw działających przy kościele oraz świeckich dobroczyńców w układzie dat dziennych i miesięcznych (zwykle bez podania roku) ich śmierci;
[łac. < gr.],
antropol., religiozn. zespół obrzędów związanych z grzebaniem (pogrzeb) lub paleniem (kremacja) ciała po śmierci człowieka.
Berrecci 
, ur. między 1480 a 1485, Pontassieve(?) k. Florencji, zm. VIII 1537, Kraków,
włoski architekt i rzeźbiarz.
[berẹczczi],
Berecci, Bartolomeo , ur. między 1480 a 1485, Pontassieve(?) k. Florencji, zm. VIII 1537, Kraków,
teolog hanbalickiej szkoły prawa muzułmańskiego i twórca wahhabizmu.
