wyrazu

Encyklopedia PWN

anastrofa

[gr. anastrophḗ],

przestawienie wyrazu (inwersja) w obrębie związku frazeologicznego,

Apollinaire

[apolinẹ:r]

Guillaume

, właśc. Wilhelm Apollinaris Kostrowicki, ur. 26 VIII 1880, Rzym, zm. 9 XI 1918, Paryż,

francuski poeta i prozaik, pochodzenia polskiego.

arabski teatr.

archaizm

[gr. archaíos ‘dawny’],

forma wyrazu, wyraz, jego znaczenie, konstrukcja składniowa, które wyszły z użycia i są przestarzałe z punktu widzenia normy językowej danej epoki,

berlińska szkoła,

muz. grupa kompozytorów działających w Berlinie od lat 40. XVIII w. do końca tego wieku, związanych częściowo z dworem protektora muzyki i muzyka amatora, króla Fryderyka II Wielkiego.

ciąg Cauchy’ego

[c. kosziego],

ciąg podstawowy, ciąg fundamentalny,

mat. w przestrzeni metrycznej każdy ciąg o następującej własności: dla dowolnej dodatniej liczby ε istnieje taki wyraz ciągu a_N, że jakiekolwiek 2 wyrazy a_k i a_t tego ciągu, następujące po wyrazie a_N są odległe o mniej niż ε, tzn. ρ(a_k, a_t) < ε (ρ oznacza metrykę).

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>