współczynnikami
Encyklopedia PWN
Voigta zjawisko
fiz. podwójne załamanie światła spolaryzowanego liniowo przechodzącego przez parę lub gaz, wywołane zewn. polem magnet. prostopadłym do kierunku światła (dwójłomność magnet.);
[z. fokta],
bryła sztywna wykonująca drgania wokół osi nie przechodzącej przez środek ciężkości bryły;
jedno z podstawowych praw psychofiz., odkryte 1849 przez E.H. Webera i ujęte w mat. postać 1860 przez G.Th. Fechnera;
muz. grupa wł. i flamandzkich kompozytorów i teoretyków muzyki, działających w Wenecji w XVI w.: A. Willaert, A. i G. Gabrieli, C. de Rore, G. Croce, A. Padovano, C. Merulo oraz teoretycy N. Vicentino, G. Zarlino;
oddziaływanie między atomami lub grupami atomów prowadzące do utworzenia bardziej złożonego układu, np. cząsteczki, kryształu (szkło kryształowe);
rozkład natężenia promieniowania rentgenowskiego w zależności od długości fali (lub częst.), otrzymywany za pomocą spektrometru rentgenowskiego;
