transcendentalnego
Encyklopedia PWN
kierunek filozoficzny ukształtowany w 2. połowie XIX w., rozwijający się na gruncie recepcji głównych założeń filozofii transcendentalnej I. Kanta;
kierunek filozofii katolickiej powstały pod koniec XIX w., rozwijający myśl św. Tomasza z Akwinu;
relacja
filoz. byt niesamodzielny (akcydens), wiążący 2 byty (z których jeden jest podmiotem relacji a drugi jej kresem) z racji ich współodpowiedniości w jakimś aspekcie;
[łac.],
residuum
[łac., ‘pozostałość, reszta’]:
filoz.:
