tektoniczny
Encyklopedia PWN
geol. obszar, na którym dzięki lokalnemu działaniu erozji, spod utworów płaszczowiny lub nasunięcia ukazują się utwory podłoża (tzw. autochtonu lub głębiej leżących jednostek płaszczowinowych);
geol. odosobniony, ocalały od erozji fragment płaszczowiny, leżący na skałach jej podłoża; cz.t. występują w górach fałdowych o tektonice alpejskiej;
tektonika
geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;
[gr. tektonikós ‘budowniczy’],
orogeneza
geol. termin, którego etymologia wskazuje na proces powstawania gór, ale który w literaturze geologicznej jest najczęściej używany na określenie procesów tektonicznych prowadzących do tworzenia się wielkich struktur tektonicznych, zwanych orogenami (orogen).
[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],
