tektoniczny
Encyklopedia PWN
gwałtowne zaburzenie stanu równowagi we wnętrzu Ziemi, prowadzące do wyzwolenia się energii w postaci ciepła, fal sejsmicznych, ruchu skał i ich trwałych deformacji (np. spękania, szczeliny).
Tybetańska, Wyżyna, chiń. Qingzang Gaoyuan, tybet. Czangt’ang,
wyż. w Azji Środkowej, w południowo-zachodniej części Chin i w niewielkiej części na zachodzie na spornym terytorium chiń.-indyjskim;
struktura tektoniczna powstała wskutek przerwania i przemieszczenia się względem siebie dwóch części ośrodka skalnego wzdłuż oddzielającej je powierzchni uskokowej (lub szeregu takich powierzchni tworzących strefę uskokową);
Abbaja, Ābbaya, Jezioro Małgorzaty,
jezioro tektoniczne w południowej Etiopii, w Rowie Abisyńskim, należącym do Wielkich Rowów Afrykańskich, na wys. 1285 m;
