tektoniczny

Encyklopedia PWN

Polska. Warunki naturalne. Ukształtowanie powierzchni

[gr. próteros ‘wcześniejszy’, zṓon ‘zwierzę’],

eon proterozoiczny, eozoik,

drugi eon (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi, trwający od ok. 2,5 mld lat temu do ok. 540 mln lat temu, także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały;

ryft

[ang.],

geol. wielka, obniżona wzdłuż uskoków strefa tektoniczna, rozwinięta w obrębie kontynentalnej lub oceanicznej skorupy ziemskiej.

Średniogórza Środkowoeuropejskie,

rozległy region fizycznogeogr. w środkowej części Europy, stanowiący wschodnią część tzw. Europy Hercyńskiej — gór i wyżyn Europy Zachodniej, związanych genetycznie z orogenezą hercyńską;

terran,

geol. pospolicie używana skrótowa wersja terminu „terran tektonostratygraficzny”,

Titicaca

[titikạka; w jęz. Inków ‘skała pumy’] Wymowa

Lago Titicaca,

jezioro w Peru i Boliwii, w Andach Środkowych, w obniżeniu tektonicznym między Kordylierą Zachodnią a Kordylierą Wschodnią, na obszarze bezodpływowym w północnej części Altiplano, na wysokości 3812 m;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>